Roermond gaf Yolanda Hoogtanders altijd al een gevoel van thuiskomen. Vroeger wanneer ze via het spoor op weg was van het westen naar haar geboorteplaats Echt. De jaren daarna toen ze in die plaats op bezoek ging. En nu als ze als spiksplinternieuwe burgemeester van Roermond reist van Amsterdam naar de bisschopstad. ‘Het heeft iets. De skyline van Roermond is zo’n mooi plaatje als je met de trein aan komt rijden. De trein maakt een bocht, remt iets af en dan zie je zo over het water Remunj liggen. Heel bijzonder. Dan gebeurde er iets. Steeds op dat moment, maakte mijn hart een hupje. En nu ik sinds 4 maanden burgemeester ben van deze mooie stad, is het nog meer bijzonder.’
Het zijn pareltjes
Niet alleen de skyline van de Midden-Limburgse stad maakt haar blij. ‘Ik kende Roermond als grote stad. Ik ging er naartoe toen ik jong was om te shoppen en uit te gaan. Maar nu kijk ik verder en verken ik tijdens mijn kennismakingsronde ook de buitenwijken. De dorpen. De kernen. Asselt, Boukoul, Asenray… die kende ik nog niet zo goed. Het zijn pareltjes. Het is een heerlijke en interessante gemeente. Er is veel te doen. En ik haal op wat onze inwoners belangrijk vinden, waar ze mee zitten en waar ze blij mee zijn. Het hupje is daarom een huppel geworden.’ Een voordeel van deze verkenningsronde is ook dat de burgemeester op haar gemak kan rondkijken waar ze uiteindelijk wil gaan wonen. ‘Op dit moment huur ik een woning vlak bij het stadhuis. Alleen dit jaar reis ik nog op en neer naar Amsterdam om mijn zoon te begeleiden die voor zijn eindexamen zit.’
Doan maar in ut plat
Een van de dingen die de Roermondenaren waarderen is dat de nieuwe burgemeester Limburgse is en dialect spreekt. ‘Het is absoluut een voordeel om Limburgse te zijn. Mijn familie woont hier nog. Dus ik heb die binding gehouden. En ik spreek nog altijd het dialect. Ook in Amsterdam. Het helpt natuurlijk dat mijn man ook Limburger is. Onze kinderen spreken het niet, maar verstaan het wel. Daarnaast weet ik hoe belangrijk bepaalde cultuur en gebruiken hier zijn. Ik vind bijvoorbeeld fanfares en schutterijen mooi. En ik ben vastelaovend blijven vieren. Ik ken daardoor voor een burgemeester die van buiten komt, de stad vrij goed. Maar vooral het dialect spreken helpt enorm. Ik hoor vaak: ‘Doan maar in ut plat.’ Ik merk dat mensen dat fijn vinden.’
Verbinding en saamhorigheid is groot
Wat de burgemeester in deze gesprekken enorm raakt, is dat mensen ongelooflijk trots zijn op hun eigen buurt, wijk of dorp. ‘De mensen zijn bereid om iets te doen voor hun eigen wijk en buurt. En voor anderen. Ik noem dat ‘naobersjap’. Dat uit zich in veel vrijwilligerswerk. En dat zie je ook in het rijke verenigingsleven in Roermond. Volgens mij heeft ieder dorp en elke wijk waar ik tot nu toe ben geweest een vereniging. En is iedereen wel lid van de ene of de andere. In één dorp was zelfs 90% lid van de buurtvereniging. Verbinding en saamhorigheid is dus groot. Dat moet je koesteren. Daar kun je op verder bouwen als stad. Maar ik zie tegelijkertijd dat in sommige wijken dit niet vanzelf tot stand komt. We gaan kijken hoe we dat ook daar kunnen versterken, zodat ook die mensen kunnen profiteren van de mooie kanten van het typisch Roermondse ‘naobersjap’.
De lach en de traan dicht bij elkaar
Burgemeester zijn is veelzijdig en soms veeleisend. ‘De lach en de traan liggen dicht bij elkaar. Dat kan van uur tot uur verschillen. Het ene moment voer ik een prachtig gesprek. Een uur later heb ik een casus voor me liggen die verdrietig of heel ingewikkeld is. Die diversiteit spreekt me aan.’ Dat had de nieuwe stadsbestuurder niet verwacht van zichzelf. ‘Ik verwachtte bij mijn start dat ik inhoudelijk en bestuurlijk complexe dossiers het leukst zou vinden. Daar heb ik de afgelopen vier maanden uiteraard al mijn tanden in mogen zetten. Maar ik ben er ook achter gekomen dat ik het contact met de mensen – de wijken ingaan, uitreiken van koninklijke onderscheidingen, bijwonen van jubilea – heel leuk en bijzonder vind. Het is een andere rol. En uit dat contact haal ik veel energie. Het houdt mijn werk in balans.
Uiteten, wandelen met Loïs, lezen
Afschakelen en weer opladen hoort er ook bij. Dat doet de burgemeester op drie manieren. ‘Als ik thuiskom in Amsterdam ga ik elke keer met mijn man uiteten in het buurtrestaurant bij ons om de hoek. Wij komen hier al heel lang. Wij zitten altijd aan hetzelfde tafeltje en eten zowat iedere keer hetzelfde. Ik kies afwisselend voor de dagvis, saté of kaasfondue. Ik kan dan bij mijn man mijn verhaal kwijt en even ‘leeglopen’ over alles wat er die week gebeurd is. Ook neem ik iedere maandagmorgen onze Australian Labradoodle Loïs mee naar mijn appartement in Roermond. Mijn vader haalt haar daar op en zo blijft zij doordeweeks in Echt. Op vrijdag wordt zij weer afgeleverd en neem ik haar mee terug naar Amsterdam. En zondagmorgen ga ik dan samen met een vriendin met Loïs wandelen. Het derde ritueel plan ik op zaterdagmiddag. Dan lees ik altijd 1 uur een boek. Dat is een moment voor mezelf dat ik even stilzit en lees. En nee, geen boek over bestuurszaken. Ik lees dan een thriller of een mooie roman. Ik ga echt naar een andere wereld om af te schakelen.’ En zo kan de burgemeester zich de rest van de week weer volledig inzetten voor haar Remunj.
Er zijn nog veel meer boeiende verhalen te lezen van De Remunjse Connectie. Scroll vooral verder en kom meer te weten over de andere recente ontwikkelingen in Roermond en omgeving.
Ben je nog geen abonnee van De Remunjse Connectie? Meld je dan vandaag nog gratis aan en blijf op de hoogte van alle ontwikkelingen in Roermond. Ontvang iedere 10 weken een bomvolle nieuwsbrief met ‘inside stories’, interviews én carrièrekansen in de regio.
